معنی خود آزاری

نوعی بیماری روانی

آزاری. (ص نسبی) آزارنده. زننده:
سخن در نامه آزاری چنان بود
که خون از حرفهای او چکان بود.
(ویس و رامین).

آزاری. (حامص) تألم. تأثر. توجع. رنج. الم:
ابی آنکه بد هیچ بیماریی
نه از دردها هیچ آزاریی.
فردوسی.

خلق آزاری. [خ َ] (حامص مرکب) مردم آزاری. (ناظم الاطباء).

حریف آزاری. [ح َ] (حامص مرکب) چگونگی و عمل حریف آزار.

دل آزاری. [دِ] (حامص مرکب) دلازاری. حالت و چگونگی دل آزار. آزرده دلی. آزرده خاطری:
روی زرد و دو رخ دو رود روان
ازروان زاری و دل آزاری.
؟ (از ترجمان البلاغه ٔ رادویانی).
زود بیند ز تو دل آزاری
هرکه یابد ز تو تن آسانی.
مسعودسعد.
نیست بر ناخن ما نقش دل آزاری مور
هرچه داریم به لخت جگر خود داریم.
صائب.
|| ستمگری. بی رحمی. رجوع به دل آزار شود.

مردم آزاری. [م َ دُ](حامص مرکب) ستمگری. اذیت. عمل مردم آزار:
مردمی کرد در جهانداری
مردمی به ز مردم آزاری.
نظامی.
بود کارش همه ستمکاری
بی وفائی و مردم آزاری.
نظامی.
به چه کار آیدت جهانداری.
مردنت به که مردم آزاری.
سعدی.
چگونه شکر این نعمت گزارم
که زور مردم آزاری ندارم.
سعدی.
قحبه ٔ پیر از نابکاری چکند که توبه نکند و شحنه ٔ معزول از مردم آزاری.(گلستان).
- مردم آزاری کردن، به خلایق ضرر رساندن:
می بخور منبربسوزان آتش اندر خرقه زن
ساکن میخانه باش و مردم آزاری مکن.
همای اصفهانی(از امثال و حکم ج 4 ص 1767).

اذیت مردم ستمگری ظلم: من از بازوی خود دارم بسی شکر که زور مردم آزاری ندارم. (حافظ)

آزارنده، زننده

عدم اذیت بی آزاری.

آزار رسانیدن بگوش.

عمل خدا آزار ارتکاب اعمال ناپسند.

عمل خدا آزار ارتکاب اعمال ناپسند.

غشی به تصور عوام جن زده، فرد آزار رسان، نوعی نفرین

عاجز کُشی

829